Epoka e modernizmit tė hershėm dhe industrializimit tė Arkitekturės.

Me njohuritė e reja nė fushat shkencore dhe ngritjen e materialeve dhe teknologjisė sė re, arkitektura dhe inxhinieri filluan tė ndaheshin.

Me njohuritė e reja nė fushat shkencore dhe ngritjen e materialeve dhe teknologjisė sė re, arkitektura dhe inxhinieri filluan tė ndaheshin, dhe arkitekti filloi tė pėrqėndrohej nė estetikė dhe aspekte humaniste, shpesh nė kurriz tė aspekteve teknike tė dizajnit tė ndėrtimit.

Ka pasur edhe ngritje tė "arkitektit zotėri" i cili zakonisht merrej me klientė tė pasur dhe u pėrqendrua kryesisht nė cilėsitė vizive qė rrjedhin zakonisht nga prototipet historike, tė tipizuara nga shumė shtėpi tė vendit tė Britanisė sė Madhe, qė u krijuan nė stilet neo gotike ose skocez Baronial.

Trajnimi formal arkitektonik nė shekullin e 19-tė, pėr shembull nė Ecole des Beaux-Arts nė Francė, dha shumė theks nė prodhimin e vizatimeve tė bukura dhe pak nė kontekstin dhe fizibilitetin. Arkitektėt efektivė nė pėrgjithėsi morėn trajnimin e tyre nė zyrat e arkitektėve tė tjerė, duke u diplomuar nė rolin e hartuesve apo nėpunėsve.

Ndėrkohė, Revolucioni Industrial hapi derėn pėr prodhim dhe konsum nė masė. Estetika u bė njė kriter pėr klasėn e mesme si produkte tė zbukuruara, njėherė brenda provincės sė zejtarisė sė shtrenjtė, u bė mė e lirė nė prodhimin e makinave.

Arkitektura vernakulare u bė gjithnjė e mė zbukuruese. Ndėrtuesit e shtėpive mund tė pėrdorin dizajnin arkitekturor aktual nė punėn e tyre duke kombinuar tiparet e gjetura nė librat e modeleve dhe revistat arkitekturore.