Vjeshta nė Parakalim - Migjeni

Poezia "Vjeshta nė Parakalim" nga Migjeni.

Vjeshtė nė natyrė dhe vjeshtė ndėr ftyra tona,

Afshon erė e mekun, lėngon i zymtė dielli,

lėngon shpirt' i smum ndėr krahnore tona,

dridhet jet' e vyshkun ndėr gemba tė njė plepi.

Ngjyrėt e verdha lozin nė vallen e fundme

(dėshirė e marrė e gjethve qė njė nga njė vdesin!)

Gėzimet, andjet tona, dėshirat e fundme

nėpėr balta tė vjeshtės njė nga njė po shkelin.

Njė lis pasqyrohet nė lotin e qiellit,

tundet dhe pėrgjaket nė pasion tė viganit:

"Jetė! Jetė unė due!" - e frymė merr prej fellit,

si stuhi shkyn ajrin... por nė fund ia nis vajit.

Dhe m'at vaj bashkohet horizont' i mbytun

nė mjegull pėrpise. Pemėt degėt e lagun

me vaj i mshtjellin nė lutje por kot! e dinė, tė fikun,

se nesėr do vdesin... Vall! A ka shpėtim ndokund?!

Mallėngjehet syni, mallėngjehet zemra

n'orėn e vorresės, kur heshtin damaret,

e vorri inaltohet nėn qiella ma t'epra

me klithėm dėshprimi qė nė dhimbė tė madhe zvarret.

Vjeshtė nė natyrė dhe vjeshtė ndėr ftyra tona.

Rėnkoni dėshirat fėmitė e jetės sė vafun;

rėnkoni nė zije, qani mbi kufoma,

qė stolisin vjeshtėn nėpėr gemba tė thamun.