Bukuria qė vret - Migjeni

Proza "Bukuria qė vret" nga Migjeni.

Hana e zbetė, si fytyra e nji tė vdekuri, kundron nga kupa e qiellės.Kundron botėn e maleve tė kristalizueme nga bora.Kundron kasollat e kristalizueme tė katundit, tė cilat as frymė nuk marrin. Tė gjitha janė mbėshtjellė nė bardhsin e borės.Vret shpirtin e malsorit siē vret shpirtin e artistit shtatorja e barshė e nji grue sė lakuriqėt.

E nė kasolle, e cila gjėmon nėn barrėn e borės, derdhen dy ngjyra kuq e zi. I kuq zjarmi i votrės nė mes tė kasolles, e i zi rrethi. Tė zeza, t'errta janė skutat e kasolles, nga ndigjohet blegrim i mekun i ndoj delje ose kumbona e lopės. E dhe ato i vret bukuria e bardhė. Nga goja u del avulli i afsheve qė ngrihet n'ajr, bjen mbi qimet e tyne si brymė dhe kristalizohet. Heshtje. Gjithēkafja e kristalizueme. Nji dorė shtrihet, zen nji dru e shpupurish zjarmin. Rropos nji "botė gacash". Flaka lėpin errėsinėn e shkėndijat kėrcejnė nėn tra dhe nėpėr fėtyra rreth votrės. E trupnat e njerzve dridhen, nėpėr korriz u pėrshkohet tė ftoftit, qė vjen nga skutat, andej nga errsina. Brrr...uf...andej mbrapa shpinet pėrpijnė errsina me tė ftohtit e saj.

-Po shiko mos ngrinė Laroja??

Dhe ēohen, i lėshojnė vend rreth zjarmit Larojės, lopės sė shtėpisė. Tė nxehet dhe ky pjestar familje nė kasollen e kristalizueme. E Laroja din si duhet me u shtrimė rreth zjarmit. Po me trupin e saj tė math, gati shtypi dy vocrrakė, tė cilėt i kish zanė gjumi pranė zjarmit.

E kur, andej nga mesnata, acarimi arrin dhe kulmin e vet, atėhere ndėr bagėti fillon nji lėvizje.Po, nji lėvizje. Nji nga nji u aviten njerėzve e me syt e vet si me u lutė: "na lėshoni dhe neve tė ngrofemi pak rreth zjarmit, se u ngrimė". Dhe njerzit kundrejt njerzve s'kanė mėshirė, po kundrejt shtazve - po. Prandej ēohen, ua lėshojnė bagėtis vendin rreth votrės, e ata vetė shkojnė n'errėsinė qė pėrpinė.

...Dhe agimi zbardhė me bukurinė e bardhė qė vret. Ēohen njerzit me trupnat e mpime dhe me kujtim nė ndėrgjegje se u kalua dhe nji natė e vėshtirė. U ēuen, por nuk ēohet nji vocrrak. Dora e s'amės shtrihet bi tė dhe m'at ēast nji britmė e tmerrshme shpoi zemrat e kasolles. Dhimba e nji nanės i shkrinė zemrat nė vaj, por ēe do kur nuk shkrin zemrėn e vocrrakut.

Po, ishte ngrimė lokia e nanės. Gjaku i tij i kuq dhe i purpurt ish ngrimė ndėr dej dhe nė zemėr, ish bamė kristal, ish ba rubis, pėr gjerdhanėt e metresave. E trupi i vocrrakut, i lokes sė nanės, ishte bamė nji shtatore e ngurėt e yhgulun nga gjini i nanės.

Merrnje dhe ēonje nė qytet kėt shtatore. Vendosnje nė nji shesh! dhe si pėrmendore kushtonja ndokujt. Kushtonja atij qė ka ma shumė merita pėr kėt vend! Po, ndoj ministrit o deputeti, o ndokuj tjetėr... E nė rasė se nuk gjeni ndoj njeri qė ka merita tė mjaftueshme, atėherė kushtonja atij qė ka merita ma pak: perėndis klasike.